|
|
 |
       |
|
Gijs van Lennep
Houdt nog altijd het racerecord op Le Mans
De racecarrière van Gijs van Lennep speelt zich af in de periode waarin Nederland weliswaar een woordje mee begon te spreken in de internationale racesport, maar nog over onvoldoende middelen en onvoldoende kennis en contacten beschikte om aan de grote tafel aan te kunnen schuiven.
Gijs begon te racen met een Volkswagen Kever waarin hij eigenhandig een Porsche-motor had gemonteerd. Als het ’s winters had geijzeld of gesneeuwd, dook hij ’s nachts onder het hek van de slipschool door het circuit op en draaide rondjes tot zonsopgang of tot de benzine op was. En dat houdt hij zijn leerlingen nu nog voor: trainen, trainen en nog eens trainen. Automatismen kweken. Als je slaapt, nog dwars gooien die hap en tjoep, zo de bocht weer in. ‘Tot op de centimeter’, zegt hij terwijl hij met zijn handen de bewegingen aangeeft. Gijs werd de ster van het Racing Team Holland dat in 1963 werd opgericht en in 1964 debuteerde. De geestelijke vaders van het team, Soldaat van Oranje Erik Hazelhoff Roelfzema, Ben van Marken, Ben Pon, Willem Blankevoort en Fred van der Vlugt, zagen in jonkheer Gijs van Lennep een potentieel wereldkampioen. Die beloft leek hij waar te gaan maken, zeker nadat hij enkele keren onder vergelijkbare omstandigheden sneller reed dan Jochen Rindt, de latere wereldkampioen.
Een ongeluk in 1967 op Francorchamps deed, volgens sommige waarnemers, de scherpte van zijn reflexen net een fractie afvlakken. Niettemin kwam hij in de F1 en de grote successen in de sportwagenracerij stonden nog voor de deur. Een intermezzo was de ‘periode DAF’, Formule 3 races met de Brabham voorzien van een DAF Variomatic aandrijving.
Le Mans 1971
In 1971 won hij met Helmut Marko de 24 uur van Le Mans met een Porsche 917K (Kurzheck) gebouwd op een magnesium chassis. De auto werd na de race zo het Porsche-museum ingereden. In 1976 herhaalde hij dit staaltje en won met Jacky Ickx als partner wederom de vingt-quatre heures, dit keer met een Porsche 936.
Het racerecord, een gemiddelde snelheid van 222,3 kilometer per uur gedurende 24 uur, staat nog altijd op zijn naam en op die van Marko. Nadien zijn er snelheidsremmende voorzieningen aangebracht. Het record van Gijs kan nog wel een tijdje mee.
Racekenners spreekt de overwinning die Gijs in 1973 met Herbert Müller behaalde in de Targa Florio, de legendarische stratenrace op Sicilië, nog altijd meer tot de verbeelding. Het bochtige bergcircuit waar op racesnelheid wordt gereden, vergt van de coureur uiterste concentratie gedurende lange tijd. Elke ronde van 72 kilometer (die in ongeveer 34 minuten werd afgelegd) telde 800 bochten; per ronde schakelde de coureur ruim 2.000 keer. Na 1973 is de Targa niet meer verreden in de klassieke configuratie.
Formule 1
In 1971 debuteerde Gijs, direct na zijn overwinning op Le Mans, in de Formule 1. De drijfnatte GP van Nederland besloot hij met een sterke achtste plaats in een Surtees. In 1973 scoorde hij op Zandvoort zijn eerste WK-punt in een Iso Marlboro van het Williams Team, in 1975 evenaarde hij deze prestatie in een ‘afval-race’ op de Nürburgring waar hij de ‘Hoogenboom’ Ensign slim in de race hield door zijn banden te sparen. In 1976, na zijn tweede Le Mans triomf, zette hij een streep onder zijn racecarrière.
Gijs is nu zelfstandig ondernemer. Hij wordt veel gevraagd als instructeur voor rijvaardigheidscursussen, incentive dagen en dergelijke, terwijl hij incidenteel deelneemt aan rally’s met historische auto’s zoals bij de Mille Miglia, samen met Ben Pon.
Een greep uit zijn prestaties: 1e 24 uur Le Mans 1971 en 1976, Europees Kampioen Formule 5000 1972, 1e Targa Florio 1973, 2e Targa Florio 1971, 2e 6-uursrace Watkins Glen 1971, 3e 1000 KM Nürburgring 1971, 1e Grote Prijs van de toerwagens, Nürburgring 1969, 6e Grand Prix Nederland 1973, 6e Grand Prix Duitsland 1975.
|
|
|
|
 |
|
|
|